Adudüddevle Ebu Şüca Muhammed Alp Arslan bin Davud Büyük Selçuklu Devleti’nin ikinci sultanı olan Türk hükümdar. Alp Arslan, Türklerin Orta Asya’dan Anadolu’ya gelişlerini ve mücadelesini yöneten askeri komutan ve hükümdardır. Gerçek adı Muhammed olup, daha çok unvanı olan Alp Arslan adıyla tanınmaktadır.
Büyük Selçuklu Devleti’nin kurucularından Horasan Valisi Çağrı Beyin oğlu ve Selçuklu Sultanı Tuğrul Bey´in yeğeni olan Alp Arslan, bu devletin kuruluş dönemindeki güç koşullarda yetişti. Doğum tarihini çeşitli kaynaklar 1029 ile 1032 yılları arasında gösterir. Tarih yazarlarının çok yiğit bir savaşçı olarak tanımladıkları hükümdar çok küçük yaşta ata binip ok atmayı öğrendi. İlk gençlik yıllarında arkadaşlarından oluşan kendi birliğiyle katıldığı Dandanakan vb. savaşlardaki başarısıyla dikkati çekti ve babasının ölümünden sonraHorasan valiliğini üstlendi.
Tuğrul Bey 1063´de ölünce Selçuklu ülkesinde taht kavgaları başladı. Oğlu olmayan Tuğrul Bey, vasiyetinde Çağrı Bey’in oğullarından Süleyman’ın tahta geçmesini vasiyet etmişti. Selçuklu veziri Amid ül-Mülk bu vasiyeti yerine getirdi ve Rey kentinde Süleyman’ı sultan olarak tahta çıkardı. Ancak Çağrı Bey’in öteki oğlu Alp Arslan ve Arslan Yabgunun oğlu Kutalmış ile bazı emir ve şehzadeler Süleyman’ın sultanlığını tanımadılar. Kazvin şehrinde Alp Arslan adına hutbe okundu. Kutalmış’ın Rey önüne gelerek şehri kuşatması üzerine, vezir Amid-ül Mülk, Alp Arslan’dan yardım istediği gibi, hutbeyi de onun adına okuttu. Kutalmış ise, Alp Arslan ile yaptığı Dameğan yakınlarındaki savaşta hayatını kaybetti. Alp Arslan Rey şehrinde Selçuklu Devleti tahtına çıktı. Daha sonra Amid ül-Mülk’ü azlederek, yerine Nizamülmülk’ü tayin etti.
İlk seferini Gürcistan ve Doğu Anadolu’ya yaptı. Bu seferde oğlu Melikşah ve veziri Nizamülmülk de bulunuyordu. Bizans’ın elinde bulunan Kars ve Ani bölgesine kadar ilerleyerek buraları ele geçirdi. Bu fethi neticesinde Abbasi Halifesi Kaim bi-Emrillah, Sultan’a “Ebu’-Feth” (Fetihlerin babası) lakabını vermiştir (1064).
1065 yılı sonlarında Üst-yurd ve Mangışlak taraflarına bir sefer düzenledi. Bölgedeki Kıpçaklarla Türkmenleri idaresi altına aldı. Dedesi Selçuk Bey’in Cend kentindeki mezarını ziyaret edip,Merv kentine döndü Mayıs 1066. 1067 yılında Kirman meliki olan kardeşi Kavurd’un isyanı sebebiyle Kirman üzerine yürüdü. Melik Kavurd öncü kuvvetleri mağlup olduğu zaman,kalesine çekildi ve bir elçi göndererek affedilmesini istedi. Sultan bu isteği kabul ederek. Hatasına rağmen Kavurd’u affetmiştir ve Kirman Meliki olarak kalmasına izin vermiştir. 1068 yılında tekrar isyan eden Kavurd’un üzerine sefer düzenlese de ordudaki askerler arasında Kavurd yandaşlarının olabileceği sezgisiyle geri çekilmiştir.
Anadolu’da ise Tuğrul Bey tarafından yöneltilen Türkmen akınları devam etmekteydi.
Emir Afşin 1067 yılında Kayseri’yi ele geçirdi ve yağmaladı. Bunun üzerine Bizans İmparatoru IV. Romanos Diogenes Türkleri Anadolu’dan çıkartmak için 1068 yılında sefer çıktı ve Halep’e kadar ilerledi. Ancak bu hareket Türkler’in akınlarının ilerlemesinde engel olmadı, hatta Amorium kenti ele geçirildi. İmparator Romanos ikinci bir sefere çıktı ve bu sefer Fırat nehri kenarına kadar ilerledi. Selçuklu akıncıları başka kollardan akınlara devam ederek Malatya’ya hücum ettiler ve Konya’yı tahrip ettiler.
Sultan Alp Arslan 1067 yılında ikinci defa Gürcistan seferine çıkmak zorunda kaldı. Gürcü kralı IV. Bagrat; Alanlar ile birleşerek müslüman devleti olan Şeddadiler arazisine girmiş Erran’ı istila ve yağma edip,Gence’ye kadar ilerlemişlerdi. Sultan Alp Arslan 1067 yılında Erran’a geldi Şeddâdî emiri Fazl ile Şîrvân emiri Ebu’l-Esvâr itaatlerini bildirdikten sonra Gürcistan’a girdi, Şekki bölgesini aldı. IV. Bagrat ise,Selçuklular ile savaşa cesaret edemeyerek kaçtı. Sultan, Gürcistan’ın her tarafına akıncılar gönderip Tiflis’i ele geçirdi. Sonuç olarak Bagrat aman dileyerek Alp Arslan’a tâbi oldu.
Mekke Şerifi Muhammed b. Ebî Hâşim 1070 yılında Alp Arslan’ın huzuruna gelerek, Mekke’de hutbenin Abbasi Halifesi ve Selçuklu Sultanı adına okunduğunu bildirdi.
Sultan Alp Arslan, Fatımi devleti veziri Nâsır ed-Devle b. Hamdân’dan aldığı bir davet üzerine adı geçen devleti ortadan kaldırmak ve Mısır’ı ele geçirmek maksadıyla bir sefer düzenledi ve önce Bizans topraklarına girdi. Sultan ilk olarak Malazgirt ve Erciş’i ele geçirdi, Diyarbakır bölgesinde Süveyda(Siverek) ve Tulhum başta olmak üzere birçok kaleleri ele geçirdi. Daha sonra 1071 yılında Bizans hakimiyetindeki Urfa’yı kuşattıysa da başarılı olamadı. Urfa’dan Haleb’e hareket eden Sultan burayı kuşatarak MirdasoğullarındanMahmûd tarafından şehrin anahtarlarını teslim aldı ve onu affederek makamını bağışladı. Şam’a yönelen Sultan; Bizans imparatoru IV. Romanos Diogenes’un büyük bir ordu toplayarak müslüman topraklarına sefere çıktığını haber aldı ve süratle geri döndü. İki ordu Malazgirt ovasında karşılaştı. Sultan Alp Arslan komutasındaki Selçuklu ordusu kendinden sayıca üstün olan Bizans ordusunu Hilal taktiğiyle mağlup etti ve Bizans imparatoru IV. Romanos Diogenes’i esir aldı.
Sultan Alp Arslan batıda olduğu kadar doğuda da topraklarını genişletmeye çalışmıştı. Nitekim o zaman anlaşmazlığa düştüğü Karahanlılar üzerine bir sefer düzenledi ve Ceyhun nehri’ni geçti. Ancak onun ölümü ile bu sefer yarıda kaldı. Yusuf El Harezmi adlı bir kale kumandanı Sultan’ı hançerleyerek ölümüne sebep oldu.
Türkistan Seferi ve Ölümü
Sultan Alp Arslan, Karahanlılar arasındaki iç mücadele ve Selçuklu topraklarına yaptıkları tecavüzleri önlemek üzere 1072 yılının Eylül ayı sonlarında 200.000 kişilik büyük bir orduyla Türkistan bölgesine sefere çıktı. Seferde bir süre kuşatma altında tuttuğu Barzam kalesini teslim aldı.
Daha önce İslâm Halifesi tarafından Bizans’tan ilk kez 1064 Anı ve civarının fethi sonrasında Sultan Alparslan’a verilen Ebu’l-Feth (Fetihlerin-Fatihlerin Babası) unvanına, bu zaferden sonra yine halife tarafından “Melikü’d-Dünya” (Dünyanın Sultanı) unvanı verilerek Sultan Alparslan taltif edilmişti.
Ancak bu unvanın kendinde gurura sebep olduğunu belirtip, kendi kendini kınayıp tövbe edecek kadar tevazu sahibi olup oldukça hassas bir İslâm inancına sahip olan Sultan Alparslan, bu zaferden sadece bir yıl sonra 1072’de şehit oldu. Zaferden sonra 1072 yılında Anadolu fethine devam ederken, Türkistan’da Şii-Batıni unsurlarca çıkarılan huzursuzluk ve ayaklanmalara son vermek üzere Maveraünnehir seferine çıkmak zorunda kalmış, şikayetini dinlemek için huzuruna kabul ettiği bir asi-Batıni kale kumandanı Yusuf Hârizmi tarafından, çizmesine sakladığı küçük bir hançerle ağır yaralı halde üç gün yaşamış vefatından önce;
“Bir tepe üzerine geldiğimiz zaman ordunun azametinden ve askerin çokluğundan dolayı altımda yerin titrediğini hissediyor ve kendi kendime “ben Dünya Sultanı’yım (Melikü’d-Dünya) bana kimsenin kudreti yetmez, bu ordu ile Çin’i dahi fethederim” dedim. Bu gurur yüzünden şimdi bu âciz duruma düştüm. Halbuki herhangi bir sefere girişirken daima Allah’tan yardım dilerdim. Allah beni affetsin” (İbnü’l-Esir, Cilt 10, s.25. Ahbâru’d-Devlet-i Selçukiyye, s.54).
Diyerek, ölüm döşeğinde büyük bir ders daha vererek vefat etmiştir. Biz ondan razıyız, Allah da ondan razı olsun mekânı cennet olsun.